Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Πρώτα ο εγωισμός μετά ο… Παναθηναϊκός



Παρακολουθώ εδώ και καιρό όπως όλοι μας άλλωστε τη γνωστή κόντρα στον (πρώην) πολυμετοχικό Παναθηναϊκό. Αφού πέρασε τόσος καιρός και άκουσα αρκετές αντιπαραθέσεις και γνώμες είμαι πεπεισμένος πλέον ότι ο εγωισμός του μεγαλομετόχου της ομάδας ήταν αυτός που δημιούργησε τα πρώτα ρήγματα στις σχέσεις των μετόχων και τελικά ώθησε τον πατέρα στην παραίτηση.

Νιόπλιας αντί Τεν Κάτε

Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, η αλλαγή προπονητή ήταν κάτι που δεν άρεσε στον Τζίγγερ και όχι βέβαια γιατί ο Νιόπλιας δεν έκανε για την θέση, αφού και Νταμπλ πήρε αλλά και ο ίδιος του ανανέωσε το συμβόλαιο, οπότε το μόνο που δεν του άρεσε είναι πως δεν τον ρώτησε ο Πατέρας πριν πάρει την απόφαση να αντικαταστήσει τον Τεν Κατε. Επίσης η ανάληψη της προεδρίας της Super League από τον Νικόλα Πατέρα ήταν κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Τζίγγερ. Προφανώς τον να αναλαμβάνεις πόστα όπου δείχνεις τον δυναμισμό σου, αλλά και να μπορείς ταυτόχρονα να προστατεύεις την ομάδα σου, το προϊόν σου τέλος πάντων, είναι κακό κατά τον Γιάννη Βαρδινογιάννη.

Η αφοσίωση του Πατέρα στον Παναθηναϊκό.

Ο τρόπος που «δούλευε» ο Πατέρας για τον Παναθηναϊκό γενικότερα δεν του άρεσε, αφού το γεγονός ότι δεν βλέπει ο ίδιος όσο σοβαρά πρέπει την ομάδα, αλλά και το ότι δεν θέλει να διαθέσει την χρόνο που πρέπει για αυτήν τον έκανε να δείχνει πολύ λίγος για ό,τι πρόσφερε όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα σε συγκρίση με τον Πατέρα. Επίσης η κατηγορηματική άρνηση του Τζίγγερ στον Πατέρα να μπορεί να κάνει υπέρβαση από την τσέπη του ώστε να ολοκληρώσει κάποια μεταγραφή, δείχνει τις ξεκάθαρες προθέσεις του μεγαλομετόχου, γιατί πολύ απλά δεν ήθελε να «φαίνεται» περισσότερο στον κόσμο ο Πατέρας από αυτόν. Αν δεν μπορείς να κάνεις εσύ την υπέρβαση για την ομάδα σου τότε άσε κάποιον άλλον να την κάνει και μην της στερείς την επιτυχία για τον εγωισμό σου και μόνο!

Γιούρκας και… «Sotis»

Η επιστροφή Γιούρκα αναμφίβολα ήταν κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Τζίγγερ και επειδή έγινε μάλιστα την τελευταία στιγμή δεν μπόρεσε για αυτό τον λόγο να την μπλοκάρει. Σε αντίθεση με αυτή του Κυριάκου όπου η διοίκηση του Παναθηναϊκού είχε έρθει σε συμφωνία με τον παίκτη αλλά επειδή το ζήτημα του στόπερ εκείνη την εποχή έκαιγε περισσότερο την ομάδα οι φήμες δεν άργησαν να φτάσουν στα αυτιά του Τζίγγερ ο οποίος έβαλε Βέτο στην επιστροφή του Sotis. Και οι δύο αυτοί παίκτες είχαν οικονομικές διαφορές με τη διοίκηση και για αυτό υπήρχε αυτή η άρνηση διότι έτσι θα εκτιθόταν πάλι η προηγούμενη διοίκηση για τις επιλογές αλλα και τον τρόπο λειτουργία της.

Η κακοδιαχείριση

Η κακοδιαχείριση ήταν ένα από τα βασικά πράγματα που κατηγορήθηκε ο Πατέρας, κάτι που τονίστηκε ιδιαίτερα από τον Τζίγγερ στην μεταξύ τους διαμάχη, και αυτό διότι είναι ένα από τα πράγματα που «κυνηγάει» επίσης τον μεγαλομέτοχο όλα αυτά τα χρόνια. Δεν μιλάω βέβαια ότι ο Τζίγγερ έκανε σπατάλες στα οικονομικά της ομάδας (που τέτοια τύχη), απλά ήθελε να τονίσει πως δεν κάνει μόνο ο ίδιος λάθη κτλ. Μόνο που υπάρχει μια τεράστια διαφορά, αν ο Τζίγγερ ξόδευε 40 εκατ. για μεταγραφές και αποτύγχανε δεν νομίζω πως θα τον κατηγορούσαν ότι (τουλάχιστον) δεν προσπάθησε. Όταν όμως έχεις budget 1,5-2 εκατ. για μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό τότε οι πιθανότητες επιτυχίας σου ελαχιστοποιούνται, άλλωστε ισχύει παντού το «High risk, high reward». Γενικότερα πάντως, οταν καποιος προσπαθεί έχει πιθανότητες να πετύχει, αν δεν προσπαθεί τοτε σίγουρα δεν έχει καμία πιθανότητα.

Σχέσεις Πατέρα οπαδών.

Τέλος ο πρώην πρόεδρος της ομάδας είχε τις καλύτερες σχέσεις με τους οπαδούς κάτι που κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε αντίθεση με τον Τζίγγερ που ακόμα δεν μιλιέται μαζί τους. Από εκεί προκύπτει και η απορία μου στις κατηγορίες του Τζίγγερ πως ο Πατέρας έχει βάλει το χεράκι του για όλα αυτά τα συνθήματα που ακούστηκαν στο φιλικό με την Τζένοα. Με συγχωρείτε αλλά εγώ θυμάμαι πως όλα αυτά είχαν σταματήσει ΜΟΝΟ επί προεδρίας Πατέρα και πως χρόνια πριν ακούγονταν αυτά και άλλα τόσα, όπως το «Παύλο θεέ πάρε την ΠΑΕ», τότε που βασικός «εχθρός» της οικογένειας Βαρδινογιάννη ήταν οι Γιαννακόπουλοι. Τώρα πλέον που οι δυο οικογένειες τα βρήκαν απέκτησαν εναν νέο εχθρό, έναν ακόμα Παναθηναϊκό, τον Νικόλα Πατέρα. Ίσως θα ήταν καλύτερα για τους Βαρδινογιάννηδες να ψάξουν τους «εχθρούς» τους, στην αντίπερα όχθη, εκεί όπου και βρίσκονται πραγματικά. Ο Ολυμπιακός είναι αντίπαλος τους και πρέπει να το καταλάβουν, εδώ και χρόνια ο Κόκκαλης τους ξεφτίλιζε και τους έκανε πλάκα σε όλα τα επίπεδα (χοχοχο, οι πελάτες μας, οι κότες κτλ) και αυτοί δεν τον αντιμετώπισαν ποτέ, ίσως γιατί δεν μπορούσαν (πράγμα περίεργο γιατί μπροστά τους ο Κόκκαλης επιχειρηματικά είναι μικρό μέγεθος), ίσως γιατί δεν ήθελαν (πράγμα επίσης περίεργο) πάντως ο Πατέρας το έκανε μία και καλή!
Όλες οι κατηγορίες προς τον Πατέρα είναι απλά δικαιολογίες για το πρωτάθλημα που ίσως χάσει ο Τζίγγερ, εφόσον δεν μπορεί ο ίδιος να προστατέψει την ομάδα κάπου πρέπει να ρίξει την ευθύνη. Πάντως την ομάδα ο ίδιος την άφησε απροστάτευτη φέτος και με την πρόσληψη Κωνσταντόπουλου δείχνει πως πετάει λευκή πετσέτα, από την στιγμή μάλιστα που ο ίδιος δείχνει πως δεν θέλει να έχει ενεργό ρόλο στα διοικητικά της ΠΑΕ (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου).

Υ.Γ.1 Σαφέστατα και δεν μου κάνει εντύπωση η στάση της ΠΡΑΣΙΝΗΣ απέναντι στον Πατέρα, απλά να ξέρουν στην εφημερίδα αυτή πως οι οπαδοί του Παναθηναϊκού δεν τρώνε κουτόχορτο και πως το χαρτί τους το έχουν κάψει εδώ και καιρό, μετά το ΜΥΘΙΚΟ πρωτοσέλιδο για την ομάδα μπάσκετ «πετάξτε τις φανέλες και φύγετε», όλοι σκεφτήκαμε πως αν συμπεριφέρεσαι έτσι στο δικό σου μαγαζί (πόσο μάλιστα στην ομάδα μπάσκετ) τότε δείχνεις το ποιόν σου και που αποσκοπεί η κόντρα σου με τον Πατέρα.

Υ.Γ.2 Τώρα που ο Τζίγγερ ψήφισε για πρόεδρο τον Μαρινάκη, ο Πατέρας δεν είναι φίλος του ποια;


Υ.Γ.3 Έλαμψε δια της απουσίας του ο Τζίγγερ στα αποκαλυπτήρια της ομάδας με την Τζένοα και μας έδειξε για μία ακόμα φορά πόσο σοβαρά παίρνει την ομάδα.


The Researcher

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Το κόμπλεξ… ξεκίνησε τα επεισόδια!

Δεν συνηθίζω να γράφω αμέσως μετά από ένα γεγονός όπως αυτό του ΟΑΚΑ προχθές το βράδυ, προτιμώ να ηρεμήσω και να δω τα πράγματα πιο καθαρά και αντικειμενικά. Διαπίστωσα όμως πως το συμπέρασμα που έβγαλα μερικά δευτερόλεπτα αφού είδα δύο, τρείς φορές το video των επεισοδίων δεν διαφέρει καθόλου από την τελική μου άποψη στο θέμα.

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, ο Σέρβος βιαιοπράγησε κατά του Φώτση και εκείνος ανταπέδωσε το χτύπημα, όσο για τους υπόλοιπους, άλλοι μπήκαν απλά στην μάχη για να χωρίσουν και άλλοι για να… «ρίξουν». Ξεχνώντας (προς στιγμήν) το τι έκανε ο Τεόντοσιτς –ο οποίος μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους ύπουλα χτυπήματα- θα μπορούσα να πω πως και για τον Φώτση ήταν λάθος που ανταπέδωσε, ότι είναι αρχηγός της Εθνικής, ότι πρέπει να δίνει το σωστό παράδειγμα και άλλα τέτοια ρομαντικά. Θα ρωτήσω όμως κάτι, πόσοι από εσάς θα δεχόσασταν (αρχικά) ένα πολύ ύπουλο χτύπημα (σε επικίνδυνη «περιοχή» μάλιστα) και αφού κάνατε παρατηρήσεις (ή και ύβρεις ακόμα, έχοντας κάθε δικαίωμα), δεχόσασταν ένα ακόμα χτύπημα στο πρόσωπο και μάλιστα εν ψυχρώ, δεν θα αντιδρούσατε; Την απάντηση την γνωρίζεται...
Ο Σέρβος του Ολυμπιακού έδειξε ξεκάθαρα τον κομπλεξισμό του για μια ακόμα φορά, (επειδή τα video με παρόμοια χτυπήματα του υπάρχουν και τα είδαμε όλοι πλέον) έχω καταλάβει πως καταφεύγει σε τέτοιου είδους χτυπήματα για να εκνευρίσει τους αντιπάλους του και αυτό το κάνουν κυρίως οι παίκτες που νιώθουν (αλλά και είναι) κατώτεροι από τον αντίπαλο τους και αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να τον αντιμετωπίσουν. Ο Σέρβος επαναλαμβάνω ξανά, έδειξε καθαρά το κόμπλεξ του αφού αμέσως μετά το Ντιρέκτ στον Φώτση έτρεξε να πιάσει τον Σχορτσιανίτη για να μην εμπλακεί λες και έπαιζε Παναθηναϊκός- Ολυμπιακός και ήθελε να προστατέψει τον συμπαίκτη του.

Δυστυχώς στο παιχνίδι αυτό μπήκε και ένας νέος, ο Κέσελι ο οποίος δεν μπορώ να καταλάβω πότε πρόλαβε να νιώσει…«αδικημένος», ή μήπως θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι επέλεξε να βαρέσει τον Τσαρτσαρή; Επίσης παρακολουθώ εδώ και μερικές μέρες τις δηλώσεις του Ιβκοβιτς ο οποίος φαίνεται πως έχει μπει σε μία διαδικασία που μόνο κακό μπορεί να κάνει στο όνομα του, διότι άρχισε να ασχολείται με τους διαιτητές από τα φιλικά, και να γίνεται πολλές φορές γραφικός και εριστικός (όταν δίνεις τα γυαλιά σου στον διαιτητή σε φιλικό αγώνα, σε επίσημο τι θα κάνεις δηλαδή;) πριν καν ξεκινήσουν οι επίσημοι αγώνες. Η όλη στάση και οι δηλώσεις του Σέρβου δείχνουν ενοχή σε αντίθεση με τον Καζλάουσκας που τα είπε έξω από τα δόντια. Μπράβο στους διεθνείς (και ιδιαίτερα σε Μπουρούση και Σχορτσιανίτη) που συμπεριφέρθηκαν κατά την διάρκεια των επεισοδίων σαν παίκτες της Εθνικής και όχι των συλλόγων τους.



Υ.Γ. 1 Πολλοί υμνούν τον αθλητή Τεόντοσιτς (εγώ πάντως αμφιβάλω πολύ) αλλά πόσοι (πλέον) τον άνθρωπο Τεόντοσιτς;



Υ.Γ. 2 Αλήθεια υπάρχουν ακόμα φίλαθλοι (ακόμα και ολυμπιακοί) που ρίχνουν το φταίξιμο στον Διαμαντίδη για εκείνο το φτύσιμο;



                                                                                                                                           The Researcher

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Ένας Shooting guard ακόμα


Ο Πρωταθλητής Παναθηναϊκός άργησε, αλλά τελικά έκανε τις προσθήκες που χρειαζόταν. Το ρόστερ της ομάδας θεωρώ πως δεν είναι ακόμα πλήρες και έχω την εντύπωση πως. ακόμα και αν ισχυρίζονται το αντίθετο στην Κ.Α.Ε μια κίνηση ακόμα θα γίνει και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή. Η ομάδα χρειάζεται έναν ακόμα καλό Shooting guard και ΤΟΤΕ θα είναι πλήρης.

Να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Κάνοντας μία μικρή ανάλυση του ρόστερ των Πρωταθλητών βλέπουμε πως δεν υπάχρει απλά πληρότητα σε όλες τις θέσεις (εκτός της θέσης 2 όπως είπαμε), αλλά σε κάποιες μποροούν ακόμα και τρείς παίκτες να τις διεκδικήσουν. Στην θέση των point guard οι πράσινοι έχουν μεγάλη πληρότητα, αφού διαθέτουν το καλύτερο playmaker στην Ευρώπη τον Διαμαντίδη, πίσω του θα βρίσκεται πλέον ο Τέπιτς ο οποίος επανέρχεται στην φυσική του θέση, και σαν τρίτος υπάρχει ο Καλάθης ο οποίος έχει πολύ καλά στοιχεία, είναι πάρα πολύ ταχύς με την μπάλα, χρειάζεται όμως δουλειά στο σουτ. Να θυμίσω ότι οι δύο τελευταίοι παίκτες αποκτήθηκαν με την προοπτική να εξελιχτούν κάποια στιγμή σε αντικαταστάτες των Διαμαντίδη και Σπανούλη αντίστοιχα, αφού διαθέτουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Ο Ζέλικο πήρε φέτος την απόφαση να τους εμπιστευτεί και να τους ρίξει στα «βαθιά». Στη θέση αυτή αγωνίζεται επίσης και ο Βεργίνης ο οποίος δεν ξέρω κατά πόσο υπολογίζεται για κάτι περισσότερο από το να βοηθάει στις προπονήσεις ή αν θα δωθεί τελικά δανεικός.
Στην θέση των Shooting guard έχουμε τον καλύτερο σουτέρ (επί σειρά ετών) στην Euroleague Ντρού Νίκολας, αλλά από εκεί και πέρα άλλο καθαρό 2άρι δεν υπάρχει για αυτό πιστεύω πως χρειάζεται αυτή η προσθήκη που προανέφερα με έναν εξίσου καλό σουτέρ που θα δώσει λύσεις όταν ο Αμερικανός θα «κολλήσει». Βέβαια υπό προϋποθέσεις μπορούν να παίξουν οι Διαμαντίδης και Σάτο που διαθέτουν επίσης καλό περιφερειακό σουτ.
Στη θέση του Small forward η ομάδα διαθέτη πληρότητα σε σχέση με άλλες χρονιές έχοντας τους Περπέρογλου, Σάτο αλλά και τον Καιμακόγλου. Μιλάμε για παίκτη διεθνή και πολύ βελτιωμένο τα τελευταία χρόνια, με καλά ποσοστά στα τρίποντα, όπου παίζει με την ίδια ευχέρεια κάτω από το καλάθι Περνώντας στην Front Line βλέπουμε ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει στον Παναθηναϊκό, ο Ομπράντοβιτς μας είχε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια να χρησιμοποιεί ως βασικό κορμό τους Μπατίστ και Τσαρτσαρή με κάποιες πολύ ποιοτικές προσθήκες κάθε χρόνο (όπως Τομασεβιτς, Πέκοβιτς κ.α.). Ο Πρωταθλητής Ελλάδας όμως πλέον διαθέτει ούτε λίγο ούτε πολύ 7 παίκτες κάτω από το καλάθι, έχοντας ως Power Forward τους Τσαρτσαρή, Φώτση (και κάποιες φορές σίγουρα και τον Καιμακόγλου), δηλαδή τρείς πάρα πολύ ποιοτικούς παίκτες σε άμυνα και ριμπάουντ όπου διαθέτουν παράλληλα ποσοστά…Shooting guard στην περιφέρεια. Η θέση του Center είναι όμως αυτή την στιγμή η πιο πλήρης, με (τον συνήθη ύποπτο) Μαικ Μπατίστ, τον καλύτερο ψηλό της Euroleague πέρσι Αλεξάντερ Μάριτς με μεγάλη έφεση στα ριμπάουντ και πολύ δουλειά στην άμυνα, τον Βουγιούκα έναν από τούς λίγους Έλληνες Center πλέον, ενώ παράλληλα είναι πολύ βελτιωμένος τα τελευταία χρόνια και πολύ καλός στο pick and Roll. Ακόμα υπάρχουν οι Σερμαντίνι και Μπόγρης οι οποίοι πιθανότατα να δοθούν δανεικοί (ίσως και μόνο ο ένας).

Το μεγαλύτερο όπλο της ομάδας και φέτος (όπως και κάθε χρονιά άλλωστε) θα είναι η ΑΜΥΝΑ, οι πράσινοι διαθέτουν τουλάχιστον 8 παίκτες (Διαμαντίδη, Τέπιτς, Νίκολας, Περπέρογλου, Σάτο, Μπατίστ, Μάριτς, Τσαρτσαρή) με πάρα πολύ υψηλά standards στον τομέα αυτό, κατά συνέπεια αυξήθηκε ο αριθμός των παικτών που μπορούν να παίξουν την άμυνα που επιβάλει ο Ζοτς, την άμυνα που στραγγαλίζει τον αντίπαλο και προκαλεί black out σε κάθε επιθετικό σύστημα. Με την προσθήκη λοιπόν ενός ακόμα καλού σουτέρ ο Παναθηναϊκός αποκτάει υπεροπλία.

Υ.Γ. 1 Σε συζήτηση που είχα με φίλο «Μπασκετικό» μου είπε κάτι σημαντικό, πως η ομάδα δεν είναι τυχαίο που δεν έχει κλείσει την θέση αυτή (και μάλιστα με τον Γιασικεβιτσιους που είναι stand buy) γιατί ίσως περιμένουν κάτι καλό από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού…

Υ.Γ. 2 Μπορεί να είναι ακόμα νωρίς, αλλά από την εικόνα που έχουν τα ρόστερ των άλλων Ευρωπαϊκών ομάδων μόνο η διοργανώτρια Μπαρτσελώνα μπορεί να απειλήσει τον Παναθηναϊκό.


The Researcher



Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Σε καλό δρόμο είναι ο Παναθηναϊκός.


Περίμενα να δω και τα δύο φιλικά του Παναθηναϊκού με Ιντερ και Μίλαν για να μπορέσω να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα, όχι για τον αν η ομάδα θα είναι καλή ή όχι φέτος, αυτό θα το δείξει στην πορεία, αλλά το αν βρίσκεται τουλάχιστον στο σωστό δρόμο.

Όσον αφορά το παιχνίδι με την Ιντερ, οι περισσότεροι από εσάς διαβάσατε και μερικοί μάλιστα παρακολουθήσατε Live (όπως και εγώ) το παιχνίδι. Έχουν γίνει πολλές αναλύσεις για αυτό το παιχνίδι, οι πράσινοι ήταν όντως πολύ καλοί για τουλάχιστον 60 λεπτά μέχρι το σημείο που έγιναν οι 4 απανωτές αλλαγές και κάπως αποδιοργανώθηκε η ομάδα. Σε γενικές γραμμές τα συμπεράσματα είναι θετικά και δεν θα μπω σε περαιτέρω ανάλυση.

Σήμερα το πρωί παρακολούθησα και το παιχνίδι με την Μίλαν. Ο coach Νιόπλιας λοιπόν παρέταξε την ομάδα με το σύνηθες 1-4-2-3-1 με τους Τζόρβας, Σπυρόπουλο, Καντε, Μπουμσονγκ, Σειταρίδη, Σιμάο, Κατσουράνη, Νίνη, Λέτο, Γκοβού, Σισέ. Οι πρωταθλητές Ελλάδας μπήκαν πολύ δυνατά στο παιχνίδι και είχαν 4 κλασικές ευκαιρίες μέχρι το 15΄, συνολικά μέχρι το τέλος του ημιχρόνου η καταμέτρηση είχε φτάσει συνολικά τις 7 ευκαιρίες. Γενικά στο Α ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν τόσο καλός όσο και στο παιχνίδι με την Ιντερ. Ο Τζόρβας δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα ο Σπυρόπουλος έκανε καλό παιχνίδι και δεν κινδύνεψε η πλευρά του. Ο Σειταρίδης ήταν πάρα πολύ θετικός σε επίθεση και άμυνα, δείχνει καλά σημάδια και ίσως να επανέλθει σε υψηλά επίπεδα η απόδοση του. Το δίδυμο Μπουμσόνγκ-Καντέ δείχνει να ταιριάζει αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί, πάντως ο Γάλλος επιβεβαίωσε τα στοιχεία του για το ψηλό παιχνίδι και τις τοποθετήσεις του. Ο καντέ ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις που πήγαν να δημιουργηθούν, και παρόλο που δεν τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση θα πω πως πράγματι ήταν πολύ καλός. Όσον αφορά το κέντρο η σταθερότητα του Σιμάο στα τρεξίματα (πολύ βελτιωμένος και στις μεταβιβάσεις του επίσης!), με τις βοήθειες από τον Κατσουράνη (που εκτός από το να μοιράζει παιχνίδι τον είδα να κάνει και τάκλιν!) έδεσαν το κέντρο. Μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση η ένταση και η διάρκεια που μάρκαρε ο Νίνης (δεν μας έχει συνηθίσει σε αυτό) έκλεψε αρκετές φορές την μπάλα με την πίεση του, το βασικότερο όμως είναι πως σε κάθε επίθεσητο παιχνίδι ξεκινούσε από τα δικά του πόδια. Ο Γκοβού ήταν καλύτερος από ότι στο προηγούμενο παιχνίδι, πολύ πιο κινητικός, πήρε περισσότερες πρωτοβουλίες, άλλαζε πλευρές για να έχει περισσότερη κατοχή της μπάλας, θεωρώ γενικά πως είναι θέμα χρόνου να εγκλιματιστεί στην…τετράδα των Λέτο, Νίνη, Σισε. Στο 65΄ έγιναν μαζεμένες αλλαγές με τους Σίλβα, Καραγκούνη, Βύντρα, Μαρίνο να μπαίνουν στο ματς και σιγά-σιγά ο ρυθμός έπεσε κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, ο Παναθηναϊκός όμως παρόλα αυτά συνέχισε να επιτίθεται.

Η ομάδα με ικανοποίησε απόλυτα, δεν περίμενα να δω τον Παναθηναϊκό σε τέτοια κατάσταση (ελπίζω να μην είναι ανησυχητικό αυτό), όταν σε φιλικό παιχνίδι με την Μίλαν δείχνεις καλύτερος σε όλες τις γραμμές, έχεις πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, έχεις περίπου 12 κλασικές ευκαιρίες για Γκολ!!! Ένα δοκάρι και ένα Γκολ που δεν μέτρησε (επειδή είχε περάσει η μπάλα την γραμμή μόνο 1,5 μέτρο!) δεν μπορείς να μην είσαι αισιόδοξος, η ομάδα βρίσκεται στον σωστό δρόμο.


Υ.Γ. Με εντυπωσίασε πάλι ο πιτσιρικάς Μαυριάς παρόλο τον λίγο χρόνο που αγωνίστηκε!
                                        The Researcher