Σε καλό δρόμο είναι ο Παναθηναϊκός.

Περίμενα να δω και τα δύο φιλικά του Παναθηναϊκού με Ιντερ και Μίλαν για να μπορέσω να βγάλω ασφαλή συμπεράσματα, όχι για τον αν η ομάδα θα είναι καλή ή όχι φέτος, αυτό θα το δείξει στην πορεία, αλλά το αν βρίσκεται τουλάχιστον στο σωστό δρόμο.

Όσον αφορά το παιχνίδι με την Ιντερ, οι περισσότεροι από εσάς διαβάσατε και μερικοί μάλιστα παρακολουθήσατε Live (όπως και εγώ) το παιχνίδι. Έχουν γίνει πολλές αναλύσεις για αυτό το παιχνίδι, οι πράσινοι ήταν όντως πολύ καλοί για τουλάχιστον 60 λεπτά μέχρι το σημείο που έγιναν οι 4 απανωτές αλλαγές και κάπως αποδιοργανώθηκε η ομάδα. Σε γενικές γραμμές τα συμπεράσματα είναι θετικά και δεν θα μπω σε περαιτέρω ανάλυση.

Σήμερα το πρωί παρακολούθησα και το παιχνίδι με την Μίλαν. Ο coach Νιόπλιας λοιπόν παρέταξε την ομάδα με το σύνηθες 1-4-2-3-1 με τους Τζόρβας, Σπυρόπουλο, Καντε, Μπουμσονγκ, Σειταρίδη, Σιμάο, Κατσουράνη, Νίνη, Λέτο, Γκοβού, Σισέ. Οι πρωταθλητές Ελλάδας μπήκαν πολύ δυνατά στο παιχνίδι και είχαν 4 κλασικές ευκαιρίες μέχρι το 15΄, συνολικά μέχρι το τέλος του ημιχρόνου η καταμέτρηση είχε φτάσει συνολικά τις 7 ευκαιρίες. Γενικά στο Α ημίχρονο ο Παναθηναϊκός ήταν τόσο καλός όσο και στο παιχνίδι με την Ιντερ. Ο Τζόρβας δεν απειλήθηκε ιδιαίτερα ο Σπυρόπουλος έκανε καλό παιχνίδι και δεν κινδύνεψε η πλευρά του. Ο Σειταρίδης ήταν πάρα πολύ θετικός σε επίθεση και άμυνα, δείχνει καλά σημάδια και ίσως να επανέλθει σε υψηλά επίπεδα η απόδοση του. Το δίδυμο Μπουμσόνγκ-Καντέ δείχνει να ταιριάζει αλλά είναι πολύ νωρίς ακόμα για να κριθεί, πάντως ο Γάλλος επιβεβαίωσε τα στοιχεία του για το ψηλό παιχνίδι και τις τοποθετήσεις του. Ο καντέ ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις που πήγαν να δημιουργηθούν, και παρόλο που δεν τον έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση θα πω πως πράγματι ήταν πολύ καλός. Όσον αφορά το κέντρο η σταθερότητα του Σιμάο στα τρεξίματα (πολύ βελτιωμένος και στις μεταβιβάσεις του επίσης!), με τις βοήθειες από τον Κατσουράνη (που εκτός από το να μοιράζει παιχνίδι τον είδα να κάνει και τάκλιν!) έδεσαν το κέντρο. Μου έκανε όμως μεγάλη εντύπωση η ένταση και η διάρκεια που μάρκαρε ο Νίνης (δεν μας έχει συνηθίσει σε αυτό) έκλεψε αρκετές φορές την μπάλα με την πίεση του, το βασικότερο όμως είναι πως σε κάθε επίθεσητο παιχνίδι ξεκινούσε από τα δικά του πόδια. Ο Γκοβού ήταν καλύτερος από ότι στο προηγούμενο παιχνίδι, πολύ πιο κινητικός, πήρε περισσότερες πρωτοβουλίες, άλλαζε πλευρές για να έχει περισσότερη κατοχή της μπάλας, θεωρώ γενικά πως είναι θέμα χρόνου να εγκλιματιστεί στην…τετράδα των Λέτο, Νίνη, Σισε. Στο 65΄ έγιναν μαζεμένες αλλαγές με τους Σίλβα, Καραγκούνη, Βύντρα, Μαρίνο να μπαίνουν στο ματς και σιγά-σιγά ο ρυθμός έπεσε κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, ο Παναθηναϊκός όμως παρόλα αυτά συνέχισε να επιτίθεται.

Η ομάδα με ικανοποίησε απόλυτα, δεν περίμενα να δω τον Παναθηναϊκό σε τέτοια κατάσταση (ελπίζω να μην είναι ανησυχητικό αυτό), όταν σε φιλικό παιχνίδι με την Μίλαν δείχνεις καλύτερος σε όλες τις γραμμές, έχεις πολύ καλή κυκλοφορία της μπάλας, έχεις περίπου 12 κλασικές ευκαιρίες για Γκολ!!! Ένα δοκάρι και ένα Γκολ που δεν μέτρησε (επειδή είχε περάσει η μπάλα την γραμμή μόνο 1,5 μέτρο!) δεν μπορείς να μην είσαι αισιόδοξος, η ομάδα βρίσκεται στον σωστό δρόμο.


Υ.Γ. Με εντυπωσίασε πάλι ο πιτσιρικάς Μαυριάς παρόλο τον λίγο χρόνο που αγωνίστηκε!

                                        The Researcher