Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Εθνική υπερηφάνεια…

Μάλιστα, αυτή ήταν Εθνική…Ομάδα. Το συγκρότημα του «Όθωνα» μας ταξίδεψε, μας έκανε υπερήφανους για μία ακόμα φορά και έδωσε απαντήσεις στους επικριτές της. Μαζί με τους διεθνείς απάντησε με τον καλύτερο τρόπο και ο Ρεχαγκελ, ο οποίος είχε δεχτεί πολύ έντονη κριτική αυτές τις μέρες.
Για να λέμε βέβαια την αλήθεια χρειάστηκε να αλλάξει νοοτροπία ( κυρίως όμως αγωνιστικό πλάνο και φιλοσοφία) για να ξεφύγει από τα «κολλήματα» που τον διακατέχουν (όπως συμβαίνει σε κάθε προπονητή). Από την άλλη το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης (όπως στις αποτυχίες έτσι και στις επιτυχίες) το έχουν οι διεθνείς μας, διότι και αυτοί άλλαξαν πολλά στον τρόπο παιχνιδιού τους και κυρίως έβγαλαν στοιχεία στον αγωνιστικό χώρο που κανένας προπονητής δεν μπορεί να τους τα δώσει αν ο παίκτης δεν μπορεί ή δεν θέλει, όπως το πάθος, η ψυχή και η αυταπάρνηση! Ο «αγωνιστικός εγωισμός» είναι ένα από τα πιο δυνατά στοιχεία ενός αθλητή και αυτό είναι που τον κάνει… πρωταθλητή! Να είναι καλά η Εθνική μας που μας έκανε χαρούμενους και μας θύμισε λίγο ημέρες 2004, όπου ακουγόντουσαν φωνές και πανηγυρισμοί από τα διπλανά σπίτια. Το έζησα πολύ έντονα το χθεσινό ματς και μακάρι να έχει και συνέχεια.
Η αλήθεια είναι πως για μένα η Εθνική το έκανε το χρέος της, αυτό που ήθελα να δω το είδα, αυτό που ήθελα να ζήσω, το έζησα και ας ήταν λίγο. Ότι και να γίνει στο παιχνίδι με την Αργεντινή δεν με ενδιαφέρει, έτσι πρέπει να το δουν και οι διεθνείς (κατά την γνώμη μου) και ίσως με αυτό τον τρόπο έρθει και η έκπληξη…

Ότο σε ευχαριστούμε και πάλι…

The Researcher

2 σχόλια:

  1. Για τον χωροφύλακα τον Τζόρβα δε θα μας πεις κάτι ρε φιλαράκο??
    Διαφήμιση Johnnie Walker έχει καταντήσει ο τύπος..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή