Θέλει χρόνο...

 

 

 

Η ομάδα χρειάζεται χρόνο. Η διάθεση φαίνεται να υπάρχει, το κίνητρο μεγάλο για όλους, το υλικό υπάρχει (ίσως χρειάζονται 2-3 διορθωτικές κινήσεις, αλλά και αυτό θα φανεί μετά από κάποια παιχνίδια ακόμα πιστεύω). Δεν υπάρχει η αυτοπεποίθηση (αυτό φτιάχνεται μέσα από παιχνίδια, μεγάλες νίκες, τίτλους), δεν υπάρχουν αυτοματισμοί και πολλοί παίκτες δεν ξέρουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου (απόλυτα φυσιολογικό, μιλάμε για 12 καινούριους παίχτες με την τελευταία προσθήκη να γίνεται τον Οκτώβριο λίγο πριν ξεκινήσουν οι υποχρεώσεις της ομάδας) και δεν υπάρχει και η εμπειρία για διαχείριση ειδικών καταστάσεων σε ένα παιχνίδι που θα κρίνεται στις λεπτομέρειες. Αυτό που δεν πρέπει να λείψει από αυτή την ομάδα που αποτελεί την συνέχεια της μεγαλύτερης ομάδας που γέννησε ο Ελληνικός αθλητισμός, της κορυφαίας Ευρωπαϊκής ομάδας μπάσκετ και καλύτερη ομάδα του αιώνα στην Ευρώπη, είναι η πίστη και η αγάπη από τον κόσμο της, αυτό το αυθόρμητο χειροκρότημα από 17.000 πιστούς ύστερα από μια ήττα στην έδρα μας από τον Τζανετακο του μπάσκετ. Ο Πεδουλακης δεν είναι Ομπραντοβιτς, κάνει λάθη και θα συνεχίσει να κάνει (δεν ξέρω αν είναι ο κατάλληλος, αλλά δεν θα τον κρίνω και από τώρα όπως κάνουν κάποιοι Παναθηναϊκαρες), αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και ο Ομπραντοβιτς στο πρώτο του ντέρμπι στο ΟΑΚΑ είχε χάσει από τους Πελάτες και μάλιστα με ράστερ με Μποντιρογκα, Κατας, Ρεμπρατσα κλπ. Επίσης με τον ίδιο Ολυμπιακό τον περσινό δηλαδή, ο Ομπραντοβιτς κάποια ματς πέρυσι τα έχασε πολύ πιο εύκολα. Δεν είναι εύκολο να κτίσεις κάτι από την αρχή …τα θεμέλια όμως είναι πολύ βαθιά …και τα θεμέλια είναι η ιστορία αυτής της ομάδας, οι τίτλοι της, η οικογένεια Γιαννακοπουλων και πιο πολύ ο κόσμος που την υποστηρίζει, ένας κόσμος που ξέρει μπάσκετ, ξέρει να αναγνωρίζει και ξέρει να στηρίζει στα δύσκολα ….όσο υπάρχουν ΑΥΤΑ τα ΘΕΜΕΛΙΑ η ομάδα θα πρωταγωνιστεί.