Αλλού το έψαχνε και τελικά αλλού το βρήκε το Hummer ο Παναθηναϊκός. Αμυντικά η ομάδα λειτούργησε πολύ καλά και αυτό οφείλετε σε πολύ μεγάλο βαθμό στον Κατσουράνη, χωρίς να πούμε πολλά τον θεωρώ MVP του αγώνα και ας είχε πολύ καλή εμφάνιση και ο Χριστοδουλόπουλος πετυχαίνονται μάλιστα και το νικητήριο γκολ που έδωσε τρεις πολύτιμους βαθμούς. Από αυτό εδώ το Blog είχα εκφράσει στα μέσα του καλοκαιριού πως επειδή ο Παναθηναϊκός θα έπαιρνε ένα σέντερ μπακ (και όχι δυο που χρειαζόταν) ιδανικός για να παίξει δίπλα στον Μπουμσονγκ ήταν ο Κατσουράνης (http://sportlab.blogspot.com/2010/07/boumsong.html) και αυτό γιατί διαθέτει ποιοτικά χαρακτηριστικά που δύσκολα βρίσκεις σε καλό σέντερ μπακ. Με το πρόβλημα ανάπτυξης που έχει ο Παναθηναικός (ιδιαίτερα από την στιγμή που λείπουν οι Λέτο, Νίνης αλλά και ο «ωσεί παρών» Γκοβού) είναι ανούσιο να γυρίζει στην άμυνα ο Κατσουράνης για να παίρνει την μπάλα στα 3 μέτρα από τα στόπερ ώστε να κάνει παιχνίδι, όταν μπορεί το παιχνίδι να ξεκινάει από τα πόδια του όταν αυτός αγωνίζεται σαν σέντερ μπακ, εκτός από αυτό όμως, ήταν και πολύ καλός στα αμυντικά του καθήκοντα.
Ξεπερνάμε όμως το θετικό της μετατόπισης του Κατσουράνη και πάμε στο πρόβλημα που λέγεται αγωνιστικό πλάνο. Αλήθεια υπάρχει κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή στην ομάδα; Εκτός από το γνωστό πρόβλημα της φυσικής κατάστασης που δεν σου επιτρέπει να έχεις τρεξίματα αλλά και έκρηξη στο παιχνίδι σου δεν βλέπω έναν σωστό συνδυασμό στην ομάδα παρά μόνο ατομικές ενέργειες και ότι βγει από την προσωπική ικανότητα κάθε παίκτη, τίποτε άλλο. 30άρες μπαλιές να βρούμε το κεφάλι του Σισσέ μπας και σπάσει την μπάλα σε κάποιον παίκτη λες και είναι ο… Μιχάλης Κωνσταντίνου. Δεν βλέπω ούτε το ποιο απλό πράγμα, δηλαδή όταν η ομάδα δεν βρίσκει διαδρόμους προς την αντίπαλη άμυνα να κυκλοφορήσει την μπάλα με συνεχείς αλλαγές παιχνιδιού μέχρι ωσότου βρει χώρο να δημιουργήσει ρήγμα. Οι παίκτες επιλέγουν μια πλευρά σε κάθε επίθεση και αν δεν γίνει ο κατάλληλος συνδυασμός (που συνήθως δεν γίνεται διότι δεν υπάρχει κίνηση άρα πάλι καταλήγουμε σε αυτό που προανέφερα) ή πουλάνε την μπάλα ή κάνουν «γιόμα».
Καλοί οι βαθμοί (για την ομάδα πάντα) αλλά εμείς θέλουμε να δούμε λίγο μπάλα, εμείς οι φίλαθλοι φεύγοντας από το γήπεδο δεν παίρνουμε βαθμούς. Στο θέατρο ας πούμε δεν πάμε για να δούμε τους ηθοποιούς να κάθονται ακίνητοι, αλλά να ερμηνεύουν. Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι να παρουσιάζουν τα πράγματα θετικά, εγώ δεν βλέπω τίποτα τέτοιο, το πρόγραμμα δεν μου λέει απολύτως τίποτα διότι με τέτοιες εμφανίσεις πως μπορείς να εξασφαλίσεις πως η ομάδα θα καθαρίσει τουλάχιστον όλα τα εντός έδρας παιχνίδια, ή μήπως κάποιοι θεωρούν εύκολα τα παιχνίδια με Κέρκυρα (δύο σερί χρόνια ηττάται ο Παναθηναϊκός στο νησί) και Ολυμπιακό Βόλου (έχω πολλά να γράψω για αυτή την ομάδα αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι καταλαβαίνεται τον…υπερβάλλον ζήλο που θα δείξει η ομάδα του Μπέου). Κάτι πρέπει να αλλάξει και μάλιστα δραστικά ειδάλλως η γκέλα παραμονεύει…
Υ.Γ. 1 Μεγάλη απογοήτευση ο Γκοβού, αλλά πιστεύω πως είναι θέμα χρόνου ( αλλά και συμμετοχών) η «αγωνιστική» ανάσταση, τον πιστεύω πολύ όπως πίστευα και τον Μπουμσονγκ
Υ.Γ. 2 Μην ξεχνάμε κάτι, πως ο Γκοβού όλα αυτά τα χρόνια στην Λυών ήταν παίκτης συνόλου και έτσι πως είναι ο Παναθηναικός…
Υ.Γ. 3 Πραγματικά δεν μπορώ άλλο να βλέπω τα πρωτοσέλιδα της Sportday, την μια διθυραμβικά για τον ολυμπιακό που σκότωσε τον…τελευταίο Πανιώνιο του Τσοτσαλιτς και του Λατκα και την άλλη μέρα να γράφουν για τον Παναθηναϊκό «Τώρα πιάστε μας» ενώ είναι δεύτερος… Αν απλά θέλετε να πουλήσετε φύλλα βρείτε άλλο τρόπο…
The Researcher
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου