Λίγη αντικειμενικότητα δεν βλάπτει...

Κάνοντας μια mini ανασκόπηση του περσινού πρωταθλήματος με το φετινό (παρότι τώρα βρισκόμαστε μόλις στην 10η αγωνιστική), πιστεύω πως έχουμε εντοπίσει οι περισσότεροι κάποια κοινά στοιχεία σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Αυτό που με εκνευρίζει όμως πιο πολύ από όλα είναι το πόσο υποκειμενικά βλέπουν κάποιοι ορισμένα γεγονότα.

• Πέρσι όταν οι παίκτες του (πρωταθλητή τότε) Ολυμπιακού ταλαιπωρούνταν συνέχεια από μυϊκούς τραυματισμούς και σχεδόν σε κάθε αγώνα έχανα και έναν παίκτη, οι "ειδήμονες" του αθλήματος αλλά και άνθρωποι της ομάδας το έριχναν στην…ατυχία. Φέτος που αντιμετωπίζουν την ίδια κατάσταση στον Παναθηναϊκό, οι διοικούντες δεν μάσησαν τα λόγια τους και βρήκαν πως το πρόβλημα οφείλεται ξεκάθαρα στην κακή προετοιμασία, για αυτό ήρθε και η άμεση αντικατάσταση του Κέζου από τον Έμπεν.
• Από την άλλη όταν ο ολυμπιακός πέρσι έκανε «γκέλα» (και δη μέσα στο Καραϊσκάκη) όλοι έψαχναν τα αίτια της ήττας στα διαιτητικά λάθη (μια διαδικασία που είχε ξεκινήσει πολύ νωρίς για ορισμένους «δημοσιογράφους»), χωρίς να βλέπουν πως η ομάδα τους μετά το 60’ δεν μπορούσε να πάρει τα πόδια της. Στον Παναθηναϊκό, όχι μόνο το βλέπουν αλλά ακόμα και όταν κερδίζει η ομάδα γίνονται παρατηρήσεις, όπως έκανε για παράδειγμα ο Αντωνίου μετά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, όπου ο Παναθηναϊκός κέρδισε.
• Ένα χρόνο πριν ο Ολυμπιακός κέρδιζε τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη καθαρά με 2-0 και όλοι τα είχαν βάλει με τον Τεν Κάτε αλλά και τους παίκτες που δεν είχαν αποδώσει τα αναμενόμενα, παρόλο που υπήρχε μια εξόφθαλμη φάση offside που δόθηκε στον Σισσε (ενώ το σκορ ήταν 0-0)ενώ αυτός έφευγε τετ-α-τετ με τον Νικοπολίδη, για αυτό το θέμα υπήρχαν αναφορές, το βάρος όμως έπεσε στο στήσιμο της ομάδας και την απόδοση της, δηλαδή στους πραγματικούς φταίχτες εκείνης της ήττας. Αντιθέτως όμως στον Ολυμπιακό (και παρόλο που παρέμειναν στην κορυφή της βαθμολογίας), ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ (διότι περί ανακάλυψης πρόκειται) από offside μέχρι και μη αποβολή του Αβραάμ σε μια πεντακάθαρη φάση για πέναλτι, σε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός δεν έκανε ΟΥΤΕ ΦΑΣΗ!
• Το μόνο που αναγνώριζαν οι Ολυμπιακοί στη ομάδα τους πέρσι ήταν το ελλειπές ρόστερ κάτι που ήταν αδύνατον να μην το επισημάνει κάποιος αφού οι Πειραιώτες είχαν κυρίως για αλλαγή νεαρούς παίκτες όπως οι Σοιλέδης, Νικλητσιώτη κ.α. Κάτι ανάλογο συμβαίνει φέτος και στον Παναθηναϊκό, όχι σε τέτοιο βαθμό βέβαια αφού αλλαγές όπως οι Γκαρσία, Πλεσί και Καραγκούνης δεν μπορώ να πω πως ανήκουν σε αυτή την κατηγορία αλλά όπως και να το κάνουμε υπάρχει μεγάλο κενό σε συγκεκριμένες γραμμές (π.χ. η επίθεση), ιδιαίτερα τώρα που λείπουν 2 βασικότατοι παίκτες όπως οι Νίνης, Λέτο αλλά και ο Γκοβού που ήταν απών 20 μέρες (και εξακολουθεί να είναι απών δυστυχώς) στους οποίους στηρίζεται όλη η ανάπτυξη της ομάδας, κάτι που όμως δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία αφού υπάρχουν καλοί παίκτες για να μπορείς να παίξεις έστω και λίγο καλά με την…Λάρισα.

Αναμφισβήτητα λοιπόν υπάρχουν πολλές ομοιότητες στις μέχρι τώρα πορείες των δύο ομάδων, δεν υπάρχουν όμως ομοιότητες στον τρόπο που διαχειρίστηκαν αυτές τις καταστάσεις οι άνθρωποι που είχαν την «δύναμη» να επηρεάσουν κόσμο και να διαμορφώσουν απόψεις. Όσο οπαδός , όσο κολλημένος και αν είναι κάποιος, μου φαίνεται αδύνατον να βλέπει πως τα ίδια προβλήματα που είχε πέρσι ο Ολυμπιακό και ταλαιπωρούν φέτος τον Παναθηναϊκό σαν δύο διαφορετικά πράγματα. Εκτός και αν θέλει να τα βλέπει έτσι για δικούς του λόγους, οπότε μάλλον του αρέσει να παραμυθιάζει τον εαυτό του, οπότε…πρόβλημα του και περαστικά του.

Υ.Γ. 1 Οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν πείθονται εύκολα (για αυτό και τόσα χρόνια η ομάδα έπαιζε μπροστά σε 3.000-4.000 κόσμο), ούτε καθοδηγούνται, αντιδρούν και αντιδρούν με πράξεις και όχι με λόγια…

Υ.Γ. 2 Η αλήθεια είναι πως δεν πιστεύουν όλοι οι Ολυμπιακοί αυτά που τους σερβίρουν οι οπαδικές τους εφημερίδες, από την άλλη όμως οι τρείς «Κόκκινες» εφημερίδες (Γαύρος, Πρωταθλητής, Φως) πουλάνε μαζί περί τα 45.000-48.000 φύλλα ημερησίως και αυτός είναι μεγάλος αριθμός…οπαδών.

Από την άλλη και οι δύο οπαδικές εφημερίδες του Παναθηναϊκού (Πράσινη, Derby) δεν πουλάνε πάνω από 7.000 φύλλα.

Tα συμπεράσματα δικά σας!

The Researcher