Σωστά λοιπόν έπραξε η Εθνική μας ομάδα και επέλεξε αντίπαλο (αν τελικά επέλεξε) για την επόμενη φάση και ας μην της βγήκε έτσι όπως ακριβώς ήθελε, άλλωστε ο στόχος δεν ήταν η αποφυγή της Ισπανίας (μόνο) αλλά κυρίως της Αμερικής που θα παίζαμε στους 8 αν φυσικά προκρινόμασταν.
Επειδή άκουσα πολλούς «ηθικολόγους» φιλάθλους στα blogs, αλλά και επώνυμους δημοσιογράφους να κατακρίνουν την επιλογή των διεθνών λέγοντας πράγματα όπως δεν παίζεις ποτέ για να χάσεις, ή έδειξε δείγματα μικρής ομάδας, ή ακόμα πως έδειξε φοβία η Εθνική. Δεν νομίζω πως πρέπει να γίνει καν αναφορά στην φοβία, διότι η Εθνική το έχει αποδείξει πολλές φορές (για αυτούς που έχουν ασθενή μνήμη) πως δεν φοβάται κανέναν. Όμως η φοβία από την βλακεία απέχει πολύ και θα ήταν πιο ανησυχητικό το δεύτερο στοιχείο, άλλωστε τι άλλο εκτός από βλακεία μπορεί να θεωρηθεί η επιλογή των Αμερικανών; Διότι αυτός ήταν ο λόγος της επιλογής να χάσουμε από την Ρωσία και όχι οι ισπανοί, δεν λέω πως τους έχουμε αλλά ποιος μπορεί να πει με σιγουριά ότι και τους Γάλλους θα τους παίρναμε; Και ας μου πει τέλος πάντων κάποιος από πότε η στρατηγική θεωρείτε λάθος.
Επίσης καλό θα είναι οι σταυροφόροι του ήθους και του εφ αγωνίζεσθε να μην κάνουν δακτυλοδεικτούμενη την Εθνική αν δεν καταφέρει να νικήσει την Ισπανία. Ξαναλέω πως κανένας δεν σου εξασφαλίζει βέβαια καμία επιτυχία επειδή εσύ επέλεξες αντίπαλο, αλλά το να έχεις στα χέρια σου την επιλογή των δικών σου πιθανοτήτων πρόκρισης και εσύ να διαλέγεις τις μηδαμινές δεν θα το έλεγα ούτε σοφό ούτε παλικαριά, πόσο μάλιστα όταν στόχος ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ και μόνο, κανείς δεν πανηγυρίζει ποτέ την 5η θέση πόσο μάλιστα την 9η. Όλοι γνωρίζουμε πως όσοι κατακρίνουν την Εθνική τώρα, αν η ομάδα επέλεγε τον άλλο δρόμο και αποκλειόταν θα ήταν οι πρώτοι που θα μιλούσαν για αποτυχία, άλλωστε στην θριαμβολογία και στην καταστροφολογία είμαστε αξεπέραστοι…
Σιχάθηκα πια…
The Researcher
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου