Δεν τα κατάφερε ο Παναθηναικός στο ματς με τους Ρώσους και οι ελπίδες για πρόκριση στους «16» ελαχιστοποιήθηκαν. Ο ρεαλιστικός στόχος πλέον είναι το Europa League και αυτό φαίνεται πολύ δύσκολο αφού πρέπει να πάρεις αποτέλεσμα μέσα στην Ρωσία, ενώ παράλληλα θα δώσεις και τα δύο Ντέρμπι της χρονιάς πριν από αυτό το παιχνίδι.
Ο Παναθηκαικός ξεκίνησε καλά κατά την προσωπική μου άποψη είχε τον έλεγχο του αγώνα μαζί με κάτι μικροευκαιρίες (όπως και οι Ρώσοι βέβαια), αλλά το βασικότερο είναι πως έδειχνε να πατάει καλά στο γήπεδο, να έχει ένα αγωνιστικό πλάνο και πάνω από όλα μπόρεσε και πίεσε τον αντίπαλο. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως –όπως όλοι περιμέναμε- έμεινε πάλι από δυνάμεις, δυστυχώς αυτό το φαινόμενο θα πρέπει να το συνηθήσουμε φέτος ώσπου να διορθωθεί (αν διορθωθεί). Όσον αφορά το θέμα της φυσικής κατάστασης είναι κρίμα για την ομάδα αφού θα ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα αν αυτή ήταν στα περσινά επίπεδα, η ομάδα δείχνει να θέλει αλλά να μην μπορεί να τρέξει, από το 60’ και μετά (κάποιες φορές και πιο νωρίς). Το ότι ο Παναθηναικός ανέβηκε μετά τις δύο ταυτόχρονες αλλαγές του Νιόπλια μόνο τυχαίο δεν είναι, οι Κατσουράνης και Καραγκούνης είχαν σκάσει και έτσι με την είσοδο των Πλεσί και Χριστοδουλόπουλου που ήταν πολύ θετικοί «ανανεώθηκαν» τα τρεξίματα στο κέντρο.
Μπράβο στον Νιόπλια που έβαλε στην «μάχη» και τον πιτσιρικά τον Μαυρία, όπως είχα γράψει και παλαιότερα (http://sport-lab.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html) πρέπει ο coach να κάνει και τα θέλω του στην ομάδα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο Βύντρα έκανε ένα ακόμα καλό παιχνίδι σε αντίθεση με τον Σπυρόπουλο, ο Σαριέγκι είχε πάθος όπως πάντα αλλά και 1-2 γκέλες. Ο Μπουμσονγκ έκανε μακράν το καλύτερο του παιχνίδι και πραγματικά ξεχώρισε περισσότερο από όλους με το πάθος του, βρίσκει ρυθμό και σε λίγο καιρό θα γίνει (ακόμα και για κάποιους δύσπιστους…Hummer). Ο Σιμάο έτρεξε πολύ (όχι όπως μας συνηθίζει και αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο που υποδηλώνει το πρόβλημα που προ-ανέφερα), Κατσουράνης και Καραγκούνης ήταν καλοί όσο είχαν δυνάμεις αλλά έκαναν και λάθοι. Ο Μαρίνος επίσης ήταν θετικός σαν δεξιός χαφ και πάτησε πολλές φορές περιοχή. Προσωπικά πιστεύω πως Σισσέ και Γκαρσία (μαζί με τον Μπουμσονγκ) ήταν οι κορυφαίοι, ο Γάλλος παρότι απομονωμένος –ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο- είχε τρομερό πάθος και κυνήγησε όλες τις φάσεις, ενώ ο Ισπανός ήταν όπως πάντα ο πιο κινητικός μέσα στο γήπεδο, άλλαζε πλευρές όλη την ώρα και ζητούσε μπάλα, συνήθως οι δικές του εμπνέυσεις δημιουργούσαν ρίγματα στην άμυνα της Ρουμπίν.
Πραγματικά πιστεύω πως αν βελτιωθεί το πρόβλημα της φυσικής κατάστασης η εικόνα του Παναθηναικού θα αλλάξει τελείως, το ρόστερ αυτό έχει μεγάλες δυνατότητες.
Υ.Γ. 1 Για εμένα το Europa League πρέπει να έχει την ίδιο βαρύτητα σαν στόχο πρόκρισης όχι μόνο για τον Παναθηναικό αλλά γι ακάθε Ελληνική ομάδα. Για τον Παναθηναικό βέβαια τώρα δεν ξέρω κατά πόσο θα βοηθήσει οποιαδήποτε πρόκριση αφού (αυτή την στιγμή) δείχνει να μην μπορεί να «σηκώσει» τρείς διοργανώσεις.
Υ.Γ. 2 Πιο μεγάλη απώλεια ήταν ο Ζιλμπερτο, με οποιονδήποτε άλλον από τους τραυματίες που έλειπαν έχουμε κερδίσει παιχνίδια, χωρίς τον Βραζιλιάνο σχεδον ποτέ.
The Researcher
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου